‘Mam, mogen we een hond?’ 

Ontelbare keren hebben je kinderen het al gevraagd. Ze hoefden gaan cadeaus voor hun verjaardag, Sinterklaas en Kerstmis, als er maar een hond zou komen. En natuurlijk zag je het zelf ook wel zitten, zo’n viervoeter in huis. Dus heb je je goed ingelezen in de diverse rassen die er zijn. Heb je advies gevraagd bij een aantal vrienden die al een hond hebben en hoe dat bevalt. En natuurlijk heb je daar ook gelijk een aantal tips over de opvoeding gevraagd. Want omdat jullie het zo druk hebben wil je wel dat het een hond is die lief is én gehoorzaamt. En nu loopt er zo’n viervoeter in je huis. Je hebt een gezin met twee kinderen en bent altijd druk bezig in je eigen praktijk aan huis.  Het is echter nog geen feest………

Herken je dit? 

Je kunt je niet herinneren dat je zulke korte nachtjes had toen je kinderen nog klein waren. Jullie pup is inmiddels 3 maanden in huis en in die 3 maanden heb je nog geen nacht doorgeslapen. Om de paar uur moet je eruit om hem te laten plassen en hij huilt heel veel gedurende de nacht. Af en toe denk je er aan om hem met bench en al in de schuur te zetten. 

Volgens vrienden was dat zindelijk maken ‘appeltje eitje’.  Yeah, right. Je hebt alle adviezen opgevolgd, gaat na het eten direct met hem naar buiten en laat hem om de 2 uur plassen. Dat zou moeten werken. Dus niet en je wordt er gek van. Zelfs als je net terugkomt van het uitlaten komt het wel eens voor dat je je omdraait en hij toch weer in de kamer geplast heeft. Je geduld begint een beetje op te raken, waar gaat het nou niet goed?  

Je bent niet op een zonnige zaterdag overstag gegaan voor de eerste de beste pup die je op Marktplaats tegenkwam. Integendeel. Je hebt je echt goed voorbereid, het juiste voer, de juiste speeltjes en zelfs een schema om op hem te passen. Toch gaat het niet zoals je gehoopt had. De kinderen kunnen hem niet uitlaten, hij luistert niet goed naar de commando’s en het is niet makkelijk om hem mee op pad te nemen. Dit is niet helemaal zoals je het je voorgesteld had. 

Ondanks de goede voornemens zijn er toch een paar dingen ingeslopen die je hem nu alweer bijna niet af kan leren. Hij slaapt overdag stiekem op de bank, omdat hij ooit eens boven heeft geslapen wil hij dat eigenlijk iedere nacht. En ook het alleen-zijn gaat nog niet vanzelf als je de buren mag geloven. En hij is druk, heel druk. Veel drukker dan eigenlijk in het gezin past. Nou schijnt hij daar wel overheen te groeien maar tot die tijd………..

Eerlijk gezegd heb je er soms spijt van dat je een hond in huis hebt genomen. Het geeft stress en onderling gedoe. Zelfs de kinderen vinden hem zo af en toe al niet leuk meer.

De eerste 6 maanden zijn van grote betekenis voor de opvoeding van een pup. Alle honden kunnen luisteren, iedere hond is een fijne huisgenoot als je het hem maar op de juiste manier leert. En doe je dat niet dan ontstaan er (gedrag)problemen die, hoe langer je wacht steeds moeilijker op te lossen zijn. Wat resulteert in een hond die je niet graag mee neemt omdat hij zich niet kan gedragen, een hond die niet goed in de auto meegaat maar die ook niet thuis kan blijven. Die romantische tochten door het bos met een hond die daar kwispelend omheen loopt gaan niet gebeuren, die van jou moet altijd aan de lijn en met een beetje ongeluk valt hij ook nog uit naar alle andere honden die hij tegenkomt. 

Er is iedere dag ruzie over wie hem uit moet laten als je er niet op tijd bij bent. En dat voor de komende 12 – 15 jaar. En een nieuw baasje zoeken is ook geen optie want niemand wil een hond hebben die zich niet kan gedragen. En dan?